Bevallen

Zaterdag 20 september werden wij om 11u verwacht in het ziekenhuis.
Ik werd ingeleid dmv vaginale tabletten die elke 3u zouden worden ingebracht met een max van 3 tabletten per dag.
Zaterdagavond half 10 werd de laatste tablet ingebracht. Het begon langzaam te rommelen maar had nog steeds die 1 cm waar ik mee binnen kwam.
Rond 23u gingen we maar slapen want ja elk uur aan slaap is mooi meegenomen. Om 1u voelde ik ineens 'die pijn' herkende t als menstruatie krampen..maar omdat ik dit al weken had liet ik manlief gewoon slapen maar om half 2 ging het echt niet meer en maakte ik m wakker en zei: 'het is begonnen mop'.
Manlief en ik hadden zaterdagmiddag nog een weddenschap afgesloten wanneer de kleine zou komen..hij dacht zondagochtend 6u en ik zei zondagmiddag 18u.( bijna gelijk gehad hihihi)
We drukte op de knop voor de verpleegkundige en ze kwam direct. Ze haalde meteen een vk erbij en die constateerde indd weeën. Ze bleef ruim een uur bij ons en vertelde ons dat ze om 5u terug zou komen. Ging dus rustig mn weeën opvangen met manlief en het werd steeds zwaarder en ik was zo moe....5u en de vk kwam terug en ging toucheren. Nog steeds 1 cm pfffff ...ik zei dr..ik ben zo moe en wil slapen..na overleg met de gyn kreeg ik om half 7 een slaapprik. De verpleegkundige had alleen verkeerd geprikt en het bloedde zo erg en mn hele bil werd dik en pijnlijk. Alsof ik niet al genoeg had..pfff!!
Half 8 kwamen ze met ontbijt..terwijl ik lag te slapen..manlief stuurde ze weg want hij zei..ze slaapt net!! Ja dat was niet doorgegeven pff.
Zondagochtend 9u werd ik wakker en ik kon geen enkele houding vinden...vk kwam weer toucheren en ja hoor eindelijk 2 cm.
Werd na overleg met de gyn naar de verloskamer gereden dat was half 11 zondagochtend.
Aangekomen in de verloskamer kreeg ik meteen de pijnstilling die ik wou en om half 12 werden de vliezen gebroken maar dr kwam bijna niks uit. Daarna werden de weeën zo heftig en manlief bleef maar op de knop drukken maar de pijnstilling hielp naar mijn gevoel totaal niet.
De ontsluiting ging zo snel van 4 cm naar 10 cm was in een uur een feit. Ik bleef maar wegpuffen en toen kreeg ik het verlossende woord: 'u mag gaan persen'!!
Wat was ik blij zeg.
Maar het persen ging moeizaam en ik voelde steeds het hoofd zakken maar oei wat deed het pijn..en opeens was het hoofd op de rand en het brandde maar ik kreeg maar geen perswee..afschuwelijk en het duurde een eeuwigheid..en ineens zag ik paniek bij de vk..ze schreeuwde tegen de vk in opleiding: ' druk op het alarm'!!
En binnen een seconde stond de kamer vol met dokters en stonden ze trekken aan mij en de kleine..hij was eruit maar zag helemaal blauw en geen enkel teken van leven!!
Zag manlief huilen en raakte in schok..ze rende de kamer uit met de kleine en manlief ook.
Daar lag ik ..geen huilende baby op mij en geen manlief ...
Vk kwam naar mij toe met een kinderarts en vertelde mij dat ze onze zoon aan het reanimeren waren en dat hij zuurstofgebrek had opgelopen omdat hij vastzat met zn schouder..ze hadden zn schouder uit de kom gehaald en de andere arm boven zn hoofd moeten omdraaien om hem eruit te kunnen halen. Ze deden alles eraan om hem terug te krijgen.
En toen kwam mn man huilend binnen dat hij ademde!!!Ohh wat was ik opgelucht en we vielen elkasr huilend om de hals. Pffff onze zoon had het gered!!
Wat een vechter!!
En toen kwam er een gyn om mij plaatselijk te verdoving en te hechten en ondertussen kwamen ze onze kanjer brengen. Daar was hij eindelijk!!
Ik mocht m 5 minuutjes vasthouden en toen namen ze m weer mee voor verder onderzoek.
Ondertussen was onze oudste er met de oppas en konden ze kennis maken. Zo een mooi moment. Grote broer is helemaal in love!!
Nu 5 dagen later gaat het wat beter en genieten we elke minuut van ons kleine vechtertje.

SKY IS GEBOREN OM 15.39 OP ZONDAG 21 SEPTEMBER EN WEEEGT 3640 GRAM.